LOHC | PASSING SHOT | 66e JAARGANG, NUMMER 1

met het fenomeen ‘sleepcorner’) bleef Leiden alleen met Floris-Jan Bovenlander en zijn vader nog lange tijd op de club hangen. Vader achter de tap en zoon met ons aan het bier.’ Koppelaar regelde ook eens een gasttraining door oud-international Cees Jan Diepeveen, die zo’n ellendig zware bovenbeenspieroefening gaf dat het voltallige team de volgende dag de grootste moeite had een drieluik te voltooien. In die tijd was het voor de trainers wel lastig om het studentenleven te combineren met prestatiehockey. Sander: ‘Minervanen die gala hadden en op de gebruikelijke vrijdagavond niet konden trainen moesten de dag erna een extra training afwerken. Dat leidde natuurlijk tot hilarische taferelen. Een allerlaatste rondje in de late uren aan de Sociëteitsbar en daarna collectief brak op het veld.’ Ook legendarisch dat seizoen was een weekend in Groningen waar de zaterdagnacht eindigde met in de stad zoekgeraakte spelers, een gebarricadeerde spelerskamer en een oververhitte trainer. Maar op zondag werd strak van Groningen gewonnen. Uiteindelijk kon Koppelaar Heren 1 dat seizoen, na jaren van hockey op overgangsklasseniveau, niet behoeden voor degradatie en werd in 1993 afgegleden naar de Eerste Klasse. Koppelaar bleef ondanks de degradatie aan als trainer in het daaropvolgende seizoen (1993-1994) in de Eerste Klasse. Rond deze tijd kende hockey een uit Amerika overgewaaide technologische innovatie: de ‘alu’. Deze sticks, in 1990 geïntroduceerd door Dita (in samenwerking met honkbalmerk Easton), waren gemaakt van met schuim opgevuld aluminium met een ingelijmde houten haak. Op trainingen leverden ze voor velen plezier door de bal zo ver mogelijk ‘over te knuppelen’; soms over bijna twee volledige velden. De alu’s waren echter meer een gevaar in de vorm van rondvliegende scherfdelen (na breuk) en zouden uiteindelijk langzamerhand door composieten sticks worden verdreven en zelfs worden verboden. OPLEVING VAN KORTE DUUR Koppelaar werd in seizoen 1994-1995 opgevolgd door Wouter Eikenhout, zelf oud-speler van Leiden uit de jaren tachtig. In dit team nog steeds bekende namen als De Keyser, Bonsing, Van Deursen en Dullaert en inmiddels ook nieuwkomers als Joost van der Hout en herintreders als Christian van Vloten. In dit seizoen maakte Taeke Taekema, nog spelend in Jongens A1, zijn eerste meters in Heren 1. Destijds mocht je nog spelers ‘inwisselen’ nadat een strafcorner was toegewezen. Sander: ‘Taeke werd regelmatig op deze manier ingezet en één keer wist hij zo zelfs drie keer uit een strafcorner te scoren bij een einduitslag van 3-3.’ De kampioenswedstrijd van dat succesvolle seizoen was uit op Cartouche, waar Bert Bonsing de enige goal van de wedstrijd optekende uit een strafbal. Sander: ‘We hadden een foto van dat moment en daaruit bleek dat de strafbal eigenlijk onreglementair was omdat Bert met zijn linkervoet voor de bal stond. Daar is hij later nog vaak aan herinnerd.’ De terugkeer op de club liep niet bepaald op een groot feest uit: eenmaal aangekomen was er helaas niemand aanwezig en was er weinig tot niets te beleven. Leiden trok het jaar daarna (1995-1996) diverse versterkingen uit de regio aan: Johan Bikart (Roomburg), Gert-Jan Egberink (Forescate). En ook een zeer talentvolle jeugdlichting brak door, met spelers als Taeke Taekema, Roelant Groen, Michael van Es, Thijs Fleuren en Robin Zwart, maar het beleid was nog niet zo dat deze jonkies volwaardig meededen. Op de allerlaatste speeldag van het seizoen stond de loodzware wedstrijd uit tegen Hurley op het programma. Leiden kon enkel bij winst handhaven en Hurley had zelf nog zicht op het kampioenschap (en automatische promotie naar de Hoofdklasse). Uiteindelijk werd lange tijd met veel kunst- en vliegwerk, vooral door keeper Niels Eegdeman, de nul gehouden, maar kort voor het einde vloog de 1-0 er toch in. Degradatie uit de Overgangsklasse terug naar de Eerste Klasse was een feit. TIJDPERK PETER VAN DER MEER Seizoen 1996-1997, onder begeleiding van coach (en oud-speler) Diederik Klop en trainer Russell Garcia, kan worden getypeerd als een uiterst rumoerig jaar. Sander: ‘Russell speelde destijds zelf in HDM Heren 1 en in het Engelse nationale team en uiteindelijk werd daar een grote concessie voor gedaan in het trainingsschema: wij moesten op maandag trainen, maar door de bedrijfscompetitie was er pas vanaf 21.00 uur een veld voor Heren 1 beschikbaar, waardoor wij een jaar lang elke maandag eerst een uur conditietraining op gras (het huidige veld 2) hadden. Uiteindelijk wist Garcia van gekkigheid ook niet meer wat we moesten doen en toen zijn we slidings, zonder bal en stick, gaan trainen.’ Op aandringen van de spelersgroep werd in dat seizoen oud-speler Peter van der Meer door het bestuur als trainer/coach aangesteld. Hij haalde een groep oud- Heren 1-spelers en ervaren spelers uit Heren 2. De volgende drie seizoenen (1997-2000) werd Heren 1 naast de vaste kern van spelers als Niels Eegdeman, Bert Bonsing, Dirk-Jan Oomens, Joost van der Hout weer aangevuld met PASSING SHOT 66 E JAARGANG NUMMER 1 33 DOOR DE JAREN HEEN HEREN 1 1991, STAAND LINKS MANAGER EDWIN DEKKER, TWEEDE VAN RECHTS COACH THIJS TICHELMAN. HURKEND GEHEEL RECHTS LOOPTRAINER FRANS BEKER. SANDER ZITTEND VIERDE VAN LINKS